سه گسفنک

خاطرات شب مانی در سه گسفنک واقع در خط الراس نرو خرو 

۱۴ سال از صعود به سه گسفنک و یخچال بِگذِشته. انگار دیروز بییه که با پییر، برار، پسر و خِرزاها بوردمی کوه. عجب خاطره‌ی به یاد موندنی اون شو رقم بَخرده. 

هِوا ستاره بارون       ( هوا مملو از ستاره بود )

اَبِر بَیته آسمون         ( یک دفعه ابر آسمان را پوشاند)

رَد بزوئه ناگِمون        (ناگهان رعد و برق زد )

قَه هاکِرده آسمون      ( آسمان غرّش زد )

وَچون هاکِرْدْنه زِله     ( بچه‌ها از ترس فریاد زدند )

وارش بِموئه بِنه         ( باران زمین را خیس کرد ) 

اَمه تَش بَیّه خاموش   ( آتش ما خاموش شد ) 

خو بَهییه فِراموش      ( خواب از چشمانمان پرید )  

سر تا پا بَهیمی شیر     ( از سر تا پا خیس شدیم )

بوردِمی گلیجِ زیر         ( زیر جاجیم پناه بردیم )

میا بوهرده پِئی            ( ناگهان ابرها محو شدند ) 

در بموئه ماه ته تی        ( صورت ماه نمایان شد )  

دِواره تَش بَیّه روش       ( دوباره آتش را روشن کردیم )

کتری او بِمو جوش         ( آب داخل کتری به جوش آمد )

ستاره زوئه چشمِک        ( ستاره‌ چشمک می‌زد)  

دَم هِدامی اورشِمک        (با گیاه آویشن دمنوش درست کردیم) 

سیب زمینی خِلِ بِن      (سیب زمینی را زیر آتش پختیم )

گرم دینگو اَمه بَدِن        (و با خوردن آن بدنمان گرم شد )

وَچون کِردنه مستی     ( بچه‌ها خنده می‌کردند و شاد بودند)

پییر گپ زو قدیمی     ( پدرم خاطرات گذشته را برایم بازگو می‌کرد) 

از گِلرد و از رِزسر         ( خاطراتی از مرتع گلرد و ریزسر )

از زرجو تا سنگسر       ( همچنین از مرتع زرجو تا سنگسر )

هیچکی ره نَهیته خو   ( آن شب هیچکس تا صبح نخوابید ) 

خاطره بَیّه اون شو    (آن شب برای همگی یک خاطره‌ی به یاد ماندنی شد) 

دوستعلی علیخانی / اردیبهشت نود و هفت