ننای کرچال

کرچال

نِنا ته کِرچال و کار، یاد نَشونه
ته قلب سونِ دشت لار،یاد نَشونه

گِلیج وِفتی لَته‌لَته، وَل‌تیرمه
ته سختی کَشی زِوار،یاد نَشونه

پَشِلوار و چوخا ره وِفتی دَرقِد 
ته دست سون کولِ دار،یاد نَشونه

ته همدم بینه کِلاف‌چین و شونسر
ته دل کرچال شییه نار، یاد نَشونه

بَوِرده لینگ لَتی ته لینگِ اَنگوست
ته کار نَدونِستی عار، یاد نَشونه

کِلِک ره تخته سر لینگ جه یاردی سو
ته کار هَمِش دَیّه بار، یاد نَشونه

چَلِ دسته جیج هاکِرده ته اَنگوست
ته چش کم سو بَیّه و تار، یاد نَشونه

مَکو و شونه دوش بَزونه بِنه
ته گِردِن دردِ دِچار، یاد نَشونه  

نِنا بییه سون بَوْرْ، قِد بَیّه توم
ته بِنه در شونی مار، یاد نَشونه

شاعر: دوستعلی علیخانی/ تیر نود ونه

توضیحات
کرچال: دستگاه بافندگی لار: نام دشتی وسیع در آمل گلیج: جاجیم لته‌لته/ ول تیرمه: نام نقشه‌های جاجیم زوار: به تنهایی پشلوار: شلوار پشمی چوخا: کت پشمیدر قد: با دقت سون کول‌دار: مانند پوست درخت کلاف چین: وسیله کلاف کردن نخ شونسر: وسیله باز کردن پشم 
لینگ‌لتی: ابزاری در دستگاه بافندگی انگوست: انگشت کلک: نوعی کت پشمی چل: دستگاه ریسندگی جیج: نازک مکو: ابزار بافندگی شونه: شانه/ ابزار بافندگی دوش بزونه بنه: پشتت را به زمین زدند بَور: ببر ته بنه در شونی مار: یعنی انگار داری داخل زمین فرو می‌روی