نِنِا ( مادر )

« چِکل وِسته » سبزِ مِکنا جه بَیتی شه رو ره   زردِ لِچک جه بَیتی شه ابرو ره اِسپه چارقدِّ هاکِردی پَندونی ته ناز جِلا هِدا مه چِشِ سو ره ترجمه « برای کوه ، در وصف کوه »  با روسری سبز صورتت را پوشاندی با روسری زرد ابروانت را پوشاندی با روسری سفید سر و گردنت را پوشاندی ناز و عشوه‌ی تو به چشمانم روشنایی بخشید پندونی: شکلی از بستن روسری در قدیم زنان مازندرانی با روسری بزرگی سر و گردن و قسمتی از بالا تنه را می پوشاندند که به این نوع پوشش یا بستن روسری پندونی می گفتند.  شعر : علیخانی آذر نود و شش , ...ادامه مطلب